یکی از مشکلات رایج زیبایی و بویژه هنگام لبجند زدن، نمایان شدن بیش از حد لثه است که به آن لبخند لثه ای (gummy smile) هم کفته میشود ولی عبارت دقیق تر برای این مشکل : “نمایش بیش از حد لثه” یا excessive gingival display میباشد که به اختصار EGD بیان میشود .
سه روش درمانی برای برطرف کردن این مشکل وجود دارد :۱-جراحی فک۲-جراحی زیبایی لثه یا esthetic crown lengthening و ۳- جراحی افزایش طول لب بالا یا Lip repositioning.
روش اول در موارد شدید و در اتاق عمل و با بیهوشی عمومی انجام میشود وبه آن جراحی Orthognatic گفته میشود
این روش بسیار کار آمد میباشد و در سال های اخیر نیز پیشرفت های زیادی در بهبود تکنیک ها و متدهای این نوع جراحی حاصل شده است و عوارض آن نیز بسیار کاهش یافته. این نوع جراحی توسط همکاران جراح فک و صورت انجام میگیرد و اکثرا در مواردیکه نمایش لثه بیش از شش تا هشت میلیمتر است و یا ارتفاع صورت زیاد است تنها راه درمان است.
دو روش دیگر برای درمان زیبایی لثه ،در مطب های تجیهز شده برای این نوع جراحی ها و توسط متخصص جراحی لثه قابل انجام است البته روش سوم بسیار جدید بوده و در کشور ما بسیار معدود و محدود انجام میشود . اینجانب از سال۴ ۲۰۱ به عنوان اولین آغازگر این روش در کشورمان بودم و شخصا دوره های آموزشی را برای متخصصین لثه برگزار کرده و میکنم تا این تکنیک در آینده به صورت فراگیر برای حل مشکل بیماران بکار رود.
پس از معاینه دقیق بیمار و تهیه فتوگرافی های مربوطه روش درمانی انتخاب خواهد شد که معمولا ترکیبی از دو روش دوم و سوم میباشد.
برای دیدن برخی از درمان های انجام شده به گالری تصاویر درمانی مراجعه کنید
توضیح روش دوم یا جراحی زیبایی لثه : همانطور که گفته شد عبارت علمی این روش esthetic crown lengthening میباشد. در این روش مقداری از لثه ی اطراف دندان های جلو برداشته میشود. برداشت لثه با لیزر یا تیغ جراحی انحام میشود. لیزر مزیت چندانی در این روش ندارد و حتی ممکن است ترمییم زخم با تعویق بیشتری نسبت به تیغ صورت بگیرد.
مقدار برداشت یا کوتاه کردن لثه در این روش با محدودیت های زیادی روبروست و این مقدار باید با دقت فراوان تنظیم شود. در مواردی که کوتاه کردن لثه بیش از یک تا یک ونیم میلیمتر لازم باشد جراحی وسیع شده و نیاز به برداشت استخوان اطراف دندان نیز خواهد بودکه به آن osteoctomy گفته میشود و معمولا همراه اصلاح فرم استخوان اطراف دندان یا osteoplasty میباشد. در این حراحی باید دقت شود که ریشه ی دندان از لثه بیرون نزند یا به اصطلاح expose نشود چون باعث نازیبا شدن دندان ها و نیز ایجاد حساسیت در دندان ها خواهد شد. در این روش نسبت طلایی دندان ها یعنی نسبت عرض به طول دندان ها که هشت به ده است باید حاصل شود و دندان های طویل تر معمولا نازیبا هستند.
روش جراحی لب : به این روش lip repositioning اطلاق میشود ولی عبارتی که اخیرا در مقالات جدید مورد استفاده قرار میگیرد و صحیح تر هم به نظر میرسد lip stabilization technique یا به طور اختصار lip stat میباشد که به معنی تثبیت لب است.
در این روش عضلات بالابرنده لب ( که اصلی ترین آن ها چهار عضله هستند) مهارمیشوند به طوریکه در هنگام لبخند وسیع دیگر نمیتوانند مثل قبل انقباض داشته باشند در نتیجه لب هنگام لبخند وسیع کمتر بالا خواهد رفت. حسن این تکنیک نسبت به روش تزریق بوتاکس و یا سایر روش های مشابه اینست که لب به هیچوجه حالت غیر طبیعی نخواهد داشت چه در حالت استراحت و چه در حالت لبخند. یه طوریکه لب در حالت استراحت اصلا فرقی با وضعیت خود قبل از جراحی نخواهد داشت و فقط هنگام لبخند کمتر بالا میرود.
معایب این روش: متاسفانه برای همه موارد نمایش بیش از حد لثه و لبخند لثه ای قابل انجام نیست و شرایط مناسب توسط جراح مشخص میشود. مشکل دیگر این نوع جراحی احتمال برگشتنن آن است یعنی ممکن است در برخی افراد بعد از سه تا پنج سال لب هنگام لبخند به حالت اولیه بازگردد. این مورد بخصوص در افرادبکه دارای عضلات قوی هستند بروز میکند البته در صورت انتخاب مناسب کیس یا در اصطلاح پزشکی case selection مناسب , این مشکل حداقل خواهد بود.
