بیماری لثه یا periodontitis باعث تحلیل و یا تخریب و از بین رفتن بافت های اطراف دندان (شامل خود لثه و استخوان اطراف دندان) می شود که در میان مردم به “پیوره” هم مشهور است. البته عبارت “پیوره” در حال حاضر منسوخ شده و در مقالات و کتب علمی کاربرد ندارد و عبارت دقیق تر همان “پریودونتیت” است. بیماری لثه در صورت عدم درمان باعث لقی دندان ها و نهایتا از دست رفتن آن ها میگردد.
در مورد انواع “پریودونتیت” یا بیماری لثه ،علل ایجاد آن و روش های پیشگیری در قسمت مربوطه در همین سایت توضیح داده ام و میتوانید به آنجا مراجعه کنید. در این قسمت میخواهم در مورد ارتباط و تاثیر این بیماری بر درمان های ایمپلنت توضیح دهم.
سلامت لثه اساس سلامتی دندان و درمان بیماری لثه مقدم بر سایر درمان های دندانپزشکی (اعم از ترمیم و پر کردن، درمان ریشه یا عصب کشی و درمان های پروتزی شامل انواع روکش ها) می باشد. به بیان ساده تر اگر دندانی دچار مشل و ناراحتی شود ومثلا نیاز به عصب کشی و پر کردن یا روکش داشته باشد، ابتدا باید وضعیت لثه (پریودونتال) مورد بررسی و درمان احتمالی قرار گیرد( مگر حالت اورژانس و درد بسیار شدید که در آنصورت ابتدا درد باید تسکین بیابد و درمان اورژانس در اولویت خواهد بود تا درد کاهش یافته و یا برطرف گردد) و سپس سایر درمان ها انجام گیرد چرا که در صورت وجود مشکل لثه ای، سایر درمان ها دوامی نخواهد داشت و مانند اینست که ساختمانی را روی ستون های سست بسازیم.
قبل از انجام درمان ایمپلنت نیز میبایست وضعیت لثه ها به حالت سالم و با ثبات در آمده باشد .امروزه ثابت شده که میکروب هایی که باعث بیماری لثه وبافت های اطراف دندان میشوند میتوانند بافت های اطراف ایمپلنت ( لثه و استخوان) را نیز در گیر کرده باعث تخریب آن ها شوند.
بنا براین تشخیص و درمان قطعی بیماری لثه قبل از درمان ایمپلنت بسیار جدی و الزامی ست.
عدم توجه به این مطلب مهم باعث عدم موفقیت و شکست درمان های ایمپلنت خواهد شد که متاسفانه در حال حاضر بسیار شایع میباشد و شخصا هر هفته شاهد این نوع درمان های ناقص توسط برخی همکاران هستم.
